La Galigo, także Sureq Galigo[1] – indonezyjski epos stworzenia pochodzący z południowej części Celebesu (indonez. Sulawesi), spisany w starej formie języka bugijskiego w ok. XIV w.[2], zachowany w formie wielu manuskryptów, obejmujący 6 tys. foliałów (około 300 tys. wersów) – jedno z najobszerniejszych dzieł literatury na świecie[3], półtora razy dłuższe od hinduskiej Mahabharaty[4].
Wiele manuskryptów znajduje się w kolekcjach państwowych i prywatnych na Celebesie, m.in. w Makassarze, inne przechowywane są w Dżakarcie, Lejdzie, Berlinie, Londynie i Manchesterze oraz Waszyngtonie[2].
W 2011 r. manuskrypty z Lejdy i z Makassaru zostały wpisane przez UNESCO na listę Pamięci Świata[3].