La Galigo

Zasięg języka bugijskiego
Manuskrypt La Galigo z XIX w.
Puang Matoa Saidi, jeden z ostatnich szamanów bissu, występujący w sztuce Roberta Wilsona I La Galigo, Singapur, 13 marca 2004 roku

La Galigo, także Sureq Galigo[1]indonezyjski epos stworzenia pochodzący z południowej części Celebesu (indonez. Sulawesi), spisany w starej formie języka bugijskiego w ok. XIV w.[2], zachowany w formie wielu manuskryptów, obejmujący 6 tys. foliałów (około 300 tys. wersów) – jedno z najobszerniejszych dzieł literatury na świecie[3], półtora razy dłuższe od hinduskiej Mahabharaty[4].

Wiele manuskryptów znajduje się w kolekcjach państwowych i prywatnych na Celebesie, m.in. w Makassarze, inne przechowywane są w Dżakarcie, Lejdzie, Berlinie, Londynie i Manchesterze oraz Waszyngtonie[2].

W 2011 r. manuskrypty z Lejdy i z Makassaru zostały wpisane przez UNESCO na listę Pamięci Świata[3].

  1. Inne nazwy to Bicaranna Sawérigading, Bicaranna Opunna Wareq, Lontaraq La Galigo, Sureq Selléang, za Koolhofem (1999).
  2. a b UNESCO Memory of the World: La Galigo (Indonesia and The Netherlands) Ref N° 2010-64. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  3. a b UNESCO Memory of the World: La Galigo. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  4. Sirtjo Koolhof: The Sleeping Giant: Dynamics of Bugis Epic. W: Jan Jansen, Henk M. J. Maier: Epic Adventures: Heroic Narrative in the Oral Performance Traditions of Four Continents. LIT Verlag Münster, 2004, s. 99. ISBN 978-3-8258-6758-4. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Tubidy